Blog

Als je regelmatig door Europa reist zou je bijna vergeten dat je tot 25 jaar gelden soms nog uren in de rij stond te wachten bij grensovergangen. Gelukkig kan je dit ook tegenwoordig nog meemaken. Je moet er alleen wel wat verder voor reizen. Hier zijn drie grensovergangen die je absoluut gepasseerd moet hebben als ervaren reiziger. We vertellen er ook gelijk even bij hoe je er kunt komen. Dat is wel zo handig.

Hoe voelt een grensovergang van een land dat niet echt officieel bestaat? Dat maak je mee in Transnistrië: een niet-erkende staat in het land Moldavië. Alles lijkt op het eerste gezicht echt: als je het land binnenkomt vanuit Oekraïne word je in een rij gezet en je paspoort gecontroleerd. Vroeger kreeg je zelfs officieel een stempel dat je Transnistrië binnen bent gekomen. Ook kijken de Transnistrische douanebeambten je streng aan als je langs hen het land binnenrijdt en word je verwelkomd door borden als: ‘Welkom in Transnistrië’ en ‘Dit zijn de verkeersregels in Transnistrië’.

Alles lijkt dus normaal te zijn totdat je Transnistrië weer uit wilt om door te reizen naar de rest van Moldavië. Hier beginnen de moeilijkheden: je komt het land Transnistrië makkelijk uit, maar Moldavië kom je niet zomaar in. Want, zo zeggen de Moldaven: je bent illegaal een gedeelte van Moldavië binnen gekomen. Omdat Transnistrië door Moldavië niet erkend wordt, beschouwen ze het strookje land als integraal gedeelte van hun land. Het geeft een bizarre situatie, je komt officieel Moldavië binnen vanuit Oekraïne, alleen wordt de grens beheerd door Transnistrië, waardoor je geen officiële entry-stamp krijgt van Moldavië. Ga je daarna van Transnistrië naar Moldavië, dan ben je op de grens tussen deze twee gebieden overgeleverd aan de Moldavische immigratiedienst.

Deze gasten laten je soms een paar uur wachten totdat ze met norse gezichten in gebroken Engels toegeven dat je ook een Moldavisch visum ‘on-the-spot’ kunt kopen. Je betaalt dan een paar tientjes voor een uitgeprint formuliertje met een stempel. Nadat je dat gedaan hebt, mag je Moldavië tenslotte officieel in. In ieder geval heb je dan wel de garantie dat je met een gerust hart verder kunt reizen.

De hoogste grensovergang (4800m) ter wereld ligt op de grens tussen Pakistan en China, de bekende Khunjerabpas. Het is een afgelegen plek op de route van de befaamde Karakoram Highway richting de West-Chinese stad Kashgar.

De contrasten tussen de twee landen China en Pakistan zijn hier haast niet groter. Helemaal bijzonder is dat je hier hemelsbreed dichter bij Damascus bent dan bij Beijing. Toch is de alomvattende aanwezigheid van de Chinese communistische partij bij binnenkomst in China gelijk merkbaar.

China probeert de laatste jaren steeds meer grip te krijgen op de etnische minderheden in het westen van het land. Door middel van culturele indoctrinatie en massale ‘import’ van Han-Chinezen uit het Oosten, wordt de invloed van Beijing steeds meer merkbaar.

De streek is voor China dan ook van strategisch belang. De Karakoram Highway is de belangrijkste verbinding tussen China en de Indische Oceaan. Daarom is een goede relatie met Pakistan onbetaalbaar. Zeker niet in de laatste plaats vanwege de spanningen tussen China en India.

Deze Chinees-Pakistaanse grensovergang legt alle geopolitieke verhoudingen goed bloot. Daarom is dit zeker een deze grensovergang die je gezien moet hebben.

Veel mensen vragen zich af of het moeilijk is om Noord-Korea binnen te komen. Dat komt wellicht omdat het land wordt gezien als een van de meest afgesloten landen ter wereld. Noord-Korea is volgens het heersende beeld een gesloten oord waar je moeilijk heen kunt en ook weer moeilijk vandaan komt als je pech hebt.

Toch is het (met een beetje hulp) vrij eenvoudig om Noord-Korea binnen te komen. Dat doe je dan wel via China, want de grens met Zuid-Korea is al jaren gesloten (de DMZ kan je overigens wel bezoeken). De Russisch-Koreaanse grens is ook open, maar alleen voor vrachtverkeer en diplomaten. De meeste toeristen komen Noord-Korea dan ook binnen via de Chinese stad Dandong. Deze Chinese stad ligt aan de oevers van de Yalu-rivier. Met haar Koreaanse tegenhangster Sinuiju, die op de tegenoever ligt, vormt zij als het ware een dubbelstad.

De enige toegankelijke brug die over de rivier ligt is de China-Noord-Korea Vriendschapsbrug. Deze auto-spoorbrug is een eenrichtingsweg. Op het ene moment gaat er dus alleen verkeer in één richting: of naar China of naar Noord-Korea. Hierdoor is permanent verkeer tussen de twee landen niet mogelijk. Naast de Vriendschapsbrug ligt de Broken Bridge. Deze brug is gebombardeerd tijdens de Koreaanse oorlog. De Chinese kant staat er nog: als stille getuige van deze vergeten oorlog.

Als je vanuit Dandong de brug over bent, arriveer je per trein op het station van Sinujiu. Je bent dan officieel in Noord-Korea. Dit is ook meteen te merken aan de Koreaanse soldaten die onmiddellijk de trein binnen stormen. Wild gebarend en pratend overhandigen zij (onduidelijke) immigratieformulieren, terwijl ze alle paspoorten van toeristen innemen.

De controles van de Noord-Koreaanse douanedienst zijn niet erg consequent. Soms moeten alle toeristen hun koffers openen op het perron. Op andere dagen heb je binnen een kwartier je paspoort weer terug en gaat de trein verder naar Pyongyang. Maar 1 ding is zeker: je wordt met een geldig visum altijd wel toegelaten tot Noord-Korea.

Wil jij reizen naar Transnistrië, Pakistan of Noord Korea? Neem dan een kijkje bij onze groepsreizen of individuele reizen